الیزابت

وقتی یک کودک ده ماهه در خانه داشته باشی، باید فقط غرق تماشایش باشی تا مبادا ازلذت دیدن کارهایش جا بمانی.   وقتی تلاشش برای چهار دست و پا رفتن را میبینی   وقتی بهر چیزی دست می اندازد برای ایستادن   وقتی که خسته میشود و بر روی زمین می افتد   باید سراپا گوش بشوی تا ریزترین آواهایش هم از دستت نرود...   این روزها تکرار ندارند...باید تک تک ثانیه هایش را به تمامی زندگی کرد.   الیسای عزیزم ده ماهگیت مبارک.   دختر خوبم  جشن ده ماهگیت  رفته بودیم مسافرت خونه خاله مهربانم - عکس دوم هم در کنار الینا و هلنای عزیزم  هستی   &nbs...

      ...

این روزها بیشتر از همیشه تو را مرور می کنم...   از همان پاییز طلایی که ندای نزولت در هزار توی دلم پیچید تا تابستان طربناکی که در میان آغوشم شکفتی!   این نه  ماه را برمیگردم و دوباره قدم میزنم...   روی یک به یک ثانیه هایش ...   از وقتی طنین ضربان قلبت گفت که "در من یک زندگی جریان دارد"  تا صدای گریه آغازینت...    اولین شبی که بودنت را لمس کردم... روزهایی که دلم پرمی کشید برای به آغوش کشیدنت...   همان روزهایی که "مادرم " برای هر دوی ما مادری می کرد... چه روزهای سخت دلچسبی!!!   حالا خوب براندازت  می کنم...